نقد یادداشت گونه ای از آروین در ستایش آثار داوود شهیدی
یادداشتی بر نمایشگاه اخیر داود شهیدی
اگر كارهای داود شهیدی را از ابتدا تا حال به یادآوری، او را دریافته‌ای كه اگر زمانی وقفه‌ای چند ساله هم داشته، هیچ‌گاه از پویایی نایستاده و همواره در حال ریفُرم و كشف فضاها و خلق دنیاهای جدیدی بوده است. دنیاهای جدیدی در دنیای داود شهیدی كه مصوِر یافته‌هایش است از دنیای اكنون! هنر داود، خالص است و متعلق به شخص اوست. او چیزی را تكرار نمی‌كند.
در نمایشگاه اخیرِ داود شهیدی در گالری نشر ثالث، دو تازه‌وارد به اجرای نمایش می‌پردازند: چسب زخم و تیغ تیز. در مقابل هم و در نبرد باهم. به اقتضای موضوع، دو سمبل به تقابل هم می‌روند. داود به آن‌ها آزادی داده تا هر كار كه می‌خواهند بكنند و هر كدام نقشی را بازی كنند: خیر و شر، حق و ناحق، ارزش و ضد ارزش، ضعیف و قوی، امنیت و ناامنی، زیبایی و زشتی. چه آنجا كه داود می‌خواهد صدای بد را به تصویر بكشد، چه آنجا كه تیغ نقش پروانه‌ای پریده را بازی می‌كند كه زخمی زده بر دل گلی و چسبِ قهرمان مرهمی شده بر آن زخم. در این نمایش‌ها، مانند همیشه شر حضور خیر را توجیه كرده و همه‌ی دشنام‌ها و عنوان‌ها را به جان خریده تا بیننده‌ی كنجكاو را به لذت بردن از اندیشه و نگاه داود وادارد.
جسارت او در پرداختن به مفاهیمی عمیق، فلسفی و شاعرانه و همخوانی خط و ربطش با این مفاهیم ستودنی است. پاسپارتوی كارها بر جذابیت نمایشگاه افزوده است. انگار كه داود آن‌ها را از ذهنش بریده و چسبانده بر تابلوهای نمایشگاه. قاب‌های استقراضی خانه‌ی كاریكاتور كه كارهای داود را بر دیوار نگه‌داشته‌اند، خوشحالند كه فرسودگی و زخم‌هایشان این‌بار با موضوع و حال و هوای نمایشگاه همخوانی دارند.
- آروین، سوم مرداد 1385